De scène ontvouwt zich voor ons, een zonovergoten veld met gouden tarwe, waar de lucht lijkt te glinsteren van hitte. Figuren, weergegeven met delicate, gebroken penseelstreken, zijn verspreid over het landschap, hun vormen verzacht door het nevelige licht. Ze zijn gebogen in arbeid, hun bewegingen suggereren de ritmische inspanning van de oogst. Het kleurenpalet is een symfonie van warme tonen - oker, goud en amber - geaccentueerd door de koelere blauwen en groenen van de kleding en het verre gebladerte.

Het is een scène die fluistert over het leven op het platteland, over de verbinding tussen mens en aarde en over de eenvoudige waardigheid van het werk. De lucht, een zachte uitgestrektheid van lichtroze en geel, suggereert het zachte verstrijken van de tijd. De compositie trekt de blik over het veld en nodigt ons uit om tussen de arbeiders te wandelen en de warmte van de zon op onze huid te voelen. Je kunt bijna het geritsel van de tarwe en het stille gemompel van de conversatie horen, een getuigenis van het vermogen van de kunstenaar om zowel de fysieke als de emotionele essentie van een moment vast te leggen.