Deze delicate tekening vangt de essentie van een zittende vrouw met opmerkelijke subtiliteit en gratie. De kunstenaar gebruikt fijne, vloeiende lijnen in een warme sepia tint die het gezicht en haar van de vrouw zacht omlijnen, wat een gevoel van intimiteit en rustige contemplatie oproept. De blik van de vrouw trekt de kijker aan; haar ogen zijn helder maar zacht weergegeven, omlijst door een elegante kapsel die lijkt op een kroon van zachte golven en krullen. De compositie is minimalistisch, met een lichte toets die het grootste deel van de omliggende ruimte bijna leeg laat, waardoor de figuur zachtjes uit het papier lijkt te komen, alsof een vluchtig moment is gevangen.

De techniek benadrukt het meesterschap van de kunstenaar in het combineren van precisie met zachtheid; de fijne arcering en delicate schaduwwerking geven leven aan haar slanke handen die zacht onder haar kin rusten. Het monochrome palet roept de charme van vroeg 20e-eeuwse portretten op en richt zich meer op stemming en karakter dan op gedetailleerd realisme. Emotioneel straalt het werk een stille, introspectieve sfeer uit, fluisterend over gedachten en een subtiel mysterie. Het is een bewijs van de artistieke waardering voor verfijnde schoonheid en genuanceerde menselijke expressie.