Het portret toont een vrouw met donker, zacht gekruld haar, een bleke teint en een blik die de kijker lijkt uit te nodigen en op afstand te houden. De kunstenaar gebruikt brede penseelstreken, waardoor een gevoel van beweging en diepte ontstaat, vooral op de achtergrond, waar de kleuren samensmelten. De vrouw is gehuld in een wit gewaad dat een scherp contrast vormt met de donkere tinten van haar haar en de achtergrond. Haar rode lippen en de lichte blos op haar wangen geven een vleugje levendigheid tegenover het verder gedempte kleurenpalet.

Er is een voelbaar gevoel van introspectie in haar uitdrukking; de lichte kanteling van haar hoofd en de manier waarop ze haar blik houdt, suggereren een vluchtig moment, een gevangen gedachte. De achtergrond, met zijn suggestieve, wervelende penseelstreken, lijkt de innerlijke wereld van de vrouw te weerspiegelen. De techniek van de kunstenaar suggereert een mix van classicisme en modernisme, die verwijst naar de stilistische veranderingen die plaatsvonden in het begin van de 20e eeuw. De kracht van het werk ligt in het vakkundige spel van licht en schaduw, wat de raadselachtige aantrekkingskracht van het onderwerp verder versterkt.