In dit levendige zelfportret vangt de kunstenaar niet alleen zijn gelijkenis, maar ook een diep gevoel van zijn artistieke identiteit. Het gezicht, omrand door een vloeiende baard en versierd met een brede hoed, komt tevoorschijn uit een contrasterende achtergrond die de psychologische complexiteit van het stuk verdiept. De gedurfde en expressieve penseelstreken geven het schilderij een opmerkelijke dynamiek. Het levendige kleurgebruik, vooral de manier waarop de warme huidskleuren contrasteren met de koelere schaduwen, creëert een tastbaar gevoel van licht dat lijkt te dansen op het doek; het is alsof de kijker wordt uitgenodigd in een moment dat in de tijd is bevroren.

Daarnaast spreken de zorgvuldig gekozen details boekdelen over de passie van de kunstenaar. Met het penseel vol vertrouwen in de hand lijkt de kunstenaar bedachtzaam maar betrokken, onthullend een complexe relatie met zijn ambacht. Dit zelfportret weerkaatst niet alleen als een afbeelding, maar als een emotionele en intellectuele verkenning van de maker zelf. De historische betekenis ligt in de manier waarop het de overgang in de kunst aan het begin van de 20e eeuw naar meer persoonlijke en introspectieve uitdrukkingen laat zien, wat later de moderniteit zal beïnvloeden.