Bu sahneyi izlediğimizde, anında güneşli bir öğleden sonraya, İspanyol manzarasının yumuşak tonlarında yıkanan figürlerin bir araya gelişine taşınıyoruz. Kompozisyon, çimenli bir tepeye yayılmış bir piknik ve o dönemin günlük yaşamının hissi ile, rahat bir çekicilik duygusuyla açılıyor. Sanatçının ustaca fırça darbeleri, sıradan insanların kaba giysilerinden, daha zenginlerin daha ince ipeklerine kadar kumaşların dokusunu yakalıyor; ışık ve gölgenin etkileşimi de gerçekten büyüleyici. Toprak tonlarında yeşiller, sıcak sarılar ve yumuşak mavilerin hakim olduğu palet, bir huzur hissi uyandırıyor. Figürler, rahat sohbetlerden eğlenceli etkileşimlere kadar çeşitli faaliyetlere katılıyor ve sosyal uyumun hoş bir resmini çiziyor. Sanki havanın kendisi, sohbetlerin fısıltıları ve arkadaşların kahkahalarıyla titreşiyor gibi.