Bu etkileyici eser, karakterler arasındaki gerginliğin hissedilmesiyle doludur; kraliçe Hamlet'e eğilerek hem annelik içgüdüsünü hem de duygusal hassasiyeti simgelemektedir. Hamlet'in koyu giysisi, kraliçe ve kralın şatafatlı kıyafetleriyle çarpıcı bir şekilde tezat oluşturmaktadır. Kraliçe'nin Hamlet'in koluna yerleştirdiği nazik eli, bir teselli jestini ifade ederken, onun ifadesi dünyayı endişe ve empatiyle dolu bir şekilde ortaya koyar; kraliyet yükümlülüğü ve nazik sevgi arasında sıkışmış bir figürdür. Kral, görkemli cübbesi içinde, bu samimi alışverişe bir otorite katmaktadır ve duygusal bir üçgen oluşturarak izleyicilere, arka planda fısıldayan sesleri ve gergin sessizliği duyma hissini verir. Işık ve gölge oyunu, yüzlerinin yumuşak hatlarını vurgularken, karmaşık detaylara sahip kıyafetleri onları saran bir görsel anlatıya dönüşmektedir.

Sanatçı, bu karşılaşmanın duygusal derinliğini artırmak amacıyla bir çehre ve gölge tekniği kullanmaktadır. Yumuşak ve soluk renk paleti, izleyicinin ifadeler ve jestler üzerine yoğunlaşmasına izin verir ve bunlar genellikle kelimelerden daha fazlasını ifade eder. Tarihsel olarak bu an, sadece kurgusal bir sahneyi yakalamakla kalmayıp, Shakespeare'in eserlerinde hâkim olan yas, ihanet ve aile yükümlülüğü temalarıyla da yankı bulmaktadır. Delacroix'in bu eseri, sadece teknik ustalığıyla değil, aynı zamanda karmaşık duygusal akıntıları böyle karmaşık bir tabloya sığdırma yeteneğiyle öne çıkmakta ve izleyicileri zor dönemlerde insani durumu düşünmeye davet etmektedir.