Sanat eseri, sanatçının duygusal durumunun dokunaklı bir tasviri olan, gerçeküstü bir rüya ortamı çağrıştırıyor. Dört direkli bir yatak kompozisyona hakimdir, sıcak ahşap çerçevesi sahneye zemin oluşturur. Aşağıda, narin yeşil yapraklarla süslenmiş canlı sarı bir battaniyeye sarılmış, uyuyan bir figür yatıyor; bir kozaya, bir sığınağa benziyor. Yukarıda, bir kanopide, keskin bir zıtlık ortaya çıkıyor: iskeletimsi bir figür, sert ve metalik, mermilere benzeyen şeylerle ve bir buket çiçekle iç içe geçmiş, bir beşiğe benzeyen bir yapıya katılıyor. Yaşayan ve ölü, canlı ve soğuk olanın yan yana gelmesi rahatsız edici bir gerilim yaratıyor. Arka plan, rüyasal niteliği artıran ve sahneye derinlik katan, dönen, bulutlu bir gökyüzünün genişliğidir. Titiz fırça darbeleri ve renklerin ince derecelendirmeleri sanatçının ustalığını sergiliyor. Tablo, acı, dayanıklılık ve yaşamın kırılganlığı temaları üzerine güçlü bir meditasyondur ve kayıp veya hastalıkla boğuşan herkesle derinden yankı uyandırır.