Bu etkileyici sahne, samimi insan anları aracılığıyla antik Roma'nın ihtişamını yakalıyor. Arka planda, katmanlı kemerleri ve karmaşık çitleriyle devasa Kolezyum yükseliyor; sıcak terrakota tonları, ön plandaki üç kadının serin, narin tonlarıyla güzel bir kontrast oluşturuyor. Akıcı ve yumuşak dokulu giysiler giymiş bu figürler, beyaz mermer parmaklıklı bir duvara yaslanmış, merak ve nazik dostlukla dolu pozlar ve ifadeler sergiliyorlar. Ortadaki kadın, ince bir çiçek tacıyla süslenmiş, grubu sabitliyor gibi görünüyor ve diğerlerinin bakışlarını aşağıdaki gösteriye yönlendiriyor.

Sanatçının detaylara gösterdiği titizlik, kumaşların ince kıvrımlarında, derideki ışık oyununda ve orta plandaki bronz heykelde açıkça görülüyor. Kompozisyon, anıtsal mimariyi nazik insan etkileşimiyle dengeliyor ve izleyiciyi, mermer parmaklığın hemen ötesindeki hareketli Roma kalabalığının nabzını hissetmeye davet ediyor. Palet—yumuşak pastel tonlar ile Kolezyum'un toprak tonları arasındaki kontrast—nostaljik ama canlı bir atmosfer yaratıyor ve bizi tarihle dolu güneşli bir güne taşıyor. Taş ve bronzun kalıcılığı ile genç merak ve dostluğun geçiciliği arasında hissedilir bir gerilim var; bu da sahneyi hem zamansız hem de derinden kişisel kılıyor.