Portretnin loş, samimi havasında, şık bir şekilde oturan bir kadın, lüks kumaşlarla örtülmüş. Giysisi, zengin süslemelerle dolu; Viktoriyalı modasını sergileyen, zarafet ve karmaşayı yansıtan olağanüstü bir etkileşim. Derin yeşil elbisesi ve ihtişamlı kürk örtüsü, solgun teniyle keskin bir tezat oluşturuyor; izleyicinin bakışını huzurlu ama düşündürücü ifadesine yönlendiriyor. Çenesini eline yasladığında, bir durağanlık hissine kapılmak kaçınılmaz—duyguların yüzeyin hemen altında sıkışıp kaldığı bir an, zaman içinde yakalanmış.

Sanatçının her fırça darbesi varlığını titizlikle inşa ediyor; yüzündeki ışık oyunları, özelliklerini aydınlatarak bir gizem atmosferi katıyor. Vurgulu, hafif melankolik gözleri, dilin ötesinde hikayeler anlatıyor ve merak ve iç düşünce duygularını uyandırıyor. Onun düşüncelerini düşündüğünüzde, elbiselerinin hafif hışırtısını ve geçmiş bir dönemin uzaktan gelen yankısını duymak neredeyse mümkün. Tarihsel bağlam da anlam açısından zengin; bu eser, kadınların bu kadar temsil edildiği bir zamandan çıkıyor ve genellikle onları kısıtlayan ve beklenilen sosyal yorumlarla yüklü. Bu şekilde, yalnızca bir portre değil, aynı zamanda bir sosyal anlatı tuvali olarak yükseliyor—estetik güzellik ve derin anlamın bir uyumu.