Bu etkileyici eser, bir kadının figürü dinamik bir arka plan önünde canlı bir şekilde ortaya çıkıyor. Cesur çiçek desenleriyle süslenmiş geleneksel bir kimono giymiş olan kadın, miras ve zarafet hissi uyandırıyor. Yüz ifadesi ve el hareketlerine yapılan vurgu, belirgin bir duygusal derinlik kazandırıyor; belki de tuttuğu, gözleri hemen çeken canlı yeşil bir nesne ile olan bağlantısıyla, derin bir düşünce ya da büyülenme anında sayıklıyor gibi görünüyor. Etrafındaki renkler—maviler, yeşiller ve morlar—hem huzur hem de canlılık hissi veren parıltılı bir atmosfer yaratıyor, iç dünyasının karmaşıklığını yansıtıyor.

Kalın ve ifade dolu fırça darbelerini kullanmak, kadının yüzünün nazik özelliklerini çevredeki renklerin dinamik enerjisiyle karşıt kılmaktadır. Sanatçının, kadının belirgin özelliklerine vurgu yapma seçimi duygusal bir yankı yaratıyor ve izleyicileri onun dünyasına davet ediyor. 1933 yılında yaratılan bu eser, sanatta kültürel kimliğin yeniden incelendiği bir anı yakalıyor—gelenek ile kişisel ifade arasında bir birleşim vurguluyor. Sadece bir portre değil, aynı zamanda sanatçının kadınlık ve kültürel miras üzerine algısını kapsayan bir anlatı olarak hizmet ediyor.