Bu büyüleyici resimde, genç bir kadın bir huşağacı yanında huzur içinde duruyor, profili yumuşak bir ışıkla aydınlatılmış. Huş ağacının gümüşi kabuğu, onun sıcak ten rengi ile çarpıcı bir tezat oluşturuyor, yüz ifadesi — düşündürücü ama sakin — merak uyandırıyor. Arkasında, ince bir manzara açılıyor; zarif fırça darbeleri canlı yeşil ve yumuşak sarı tonlarını sergileyerek tarlalar ve uzakta kırmızı çatıları olan evler ima ediyor. Kompozisyon uyumlu görünüyor, ağaçların dik çizgileri ve kızın figürünün yumuşak eğrisiyle dengelendiriliyor. Sanatçının seçtiği mat ama sıcak renkler, huzurlu bir yaz gününü çağrıştırıyor; sahnede içkin bir sıcaklık ve samimiyet var ve bu derinlemesine yankılanıyor.

Bu esere daldıkça, huş ağaçları aracılığıyla doğayla bir bağ hissediyoruz; bu, yenilenme ve dayanıklılığı simgeliyor. Duygusal etki derin: resim, sakin düşünceler içinde geçirilen huzurlu anlar hakkında fısıldıyor, bizi kuzeyin yazının taze havasını solumaya davet ediyor. Bu eser sadece bir huzur anını yakalamakla kalmaz, aynı zamanda 20. yüzyılın başındaki yaşamın bir zaman kapsülü olarak hizmet etmektedir; burada doğanın ve insan varlığının zarif bir şekilde iç içe geçtiğini gösterir. Teknik olarak, titiz katmanlar ve nazik karışım, huzurlu bir plastik gerçeklikte kaybolma hissini artırmaktadır.