Bu etkileyici portre, parlak sarı bir arka planın önünde oturan bir kadını yakalıyor; bu, Van Gogh'un cesur ve duygusal renk kullanımıyla özdeşleşmiş. Figür, geleneksel kıyafetlerle giyinmiş; kucağında rengarenk desenli bir örtü var; kıyafeti onun kültürel kimliğini yansıtarak onun karakterine derinlik katıyor. Hem giysisindeki hem de çevresindeki geometrik desenler, onu çevreleyen yumuşak ve pürüzsüz yüz hatlarıyla zarif bir gerilim oluşturuyor—bu, gözleri kendine çeken etkileyici bir tezat.

Renk paleti esasen sıcak olup, sarı ve kahverengi tonlarıyla yoğunlaşmaktadır; bu da sıcaklık yaymakla birlikte aynı zamanda bir yalnızlık hissi de taşımaktadır. Fırça darbeleri belirgin şekilde görünmektedir; bu da esere neredeyse dokunsal bir kalite kazandırmaktadır. Bu teknik, izleyicilere kadının içsel bakışına yaklaşarak samimiyet ve yakınlık hissi verir. Van Gogh, bu an içerisinde sadece İtalyan kadınının benzerliğini değil, onun özünü de yakalamaktadır—belki de bir kişi ve sanatçı olarak yaşadığı bu dönemdeki kendi özlem ve bağlantı hislerinin bir yansımasıdır.