Eser, dramatik, alacakaranlık atmosferine bürünmüş dokunaklı bir sahneyi tasvir ediyor. İki figür, zemini düzensiz ve mezar taşlarıyla dolu, ıssız bir mezarlığa yerleştirilmiş. Görünüşe göre daha genç olan bir figür, aşağıya bakan ve bir ölüm sembolü olan bir kafatası tutan, eğimli bir mezar taşına oturmuş. Kıyafetleri kasvetli, melankolik ruh halini yansıtıyor. Diğer figür, ayakta duran, daha zengin giysiler giymiş, belki de oturan figürün iç gözlemiyle tezat oluşturuyor. Arka plandaki gün batımı, figürlerin şekillerini ve yüzlerini vurgulayarak sıcak bir parıltı yayarken, genel atmosfer, yaşamın geçici doğası üzerine düşünceli, belki de üzücü bir tefekkürü öneriyor. Sanatçının ışık ve gölgeyi ustaca kullanması, sahnenin duygusal derinliğini artırarak izleyiciyi sessiz bir düşünme anına çekiyor. Figürlerin keskin kontrastları ve yan yana getirilmesiyle kompozisyon, güçlü bir şekilde etkileyici.