Bu güzel parçada izleyiciyi pastoral bir sahnenin canlı enerjisi karşılıyor. Ön planda genç bir kadın yer alıyor; figürü, hareket ve huzur hissini ileten yumuşak fırça darbeleriyle ustaca yakalanmış. İnce bir ağaç dalını tutuyor, yüz ifadesi düşünceli ama rahat; etrafındaki tarlalarda çalışmanın ortasında bir molayı işaret ediyor. Eteğinin parlak turuncusu, manzaranın yeşil ve sarılarıyla dans ediyor; bu, ruhu derinden saran sıcak bir uyum yaratıyor.

Bakış gözlerini ondan daha ileriye kaydırdıkça, tarım işiyle uğraşan diğer kadınların arka planı açığa çıkıyor; formları hafif bulanık, sanki çalışmanın ritmini ve bu idil ortamındaki dostluğu vurguluyor. Renk paleti neşeli ama yumuşak, toprak tonlarının karışımı, güneşli bir günün mutluluğuyla dolup taşıyor. Bu eser sadece emek tasvir etmiyor; paylaşılan çabalar içinde bulunan basit sevinçlerin ve bağlantıların bir kutlaması, insan ve doğanın işbirliğinin özüne kadar iniyor.