Dit indrukwekkende portret vangt een vrouw die tegen een levendige gele achtergrond zit, een kenmerk van Van Goghs gedurfde en emotionele kleurgebruik. De figuur is gekleed in traditionele kleding, met een kleurrijke, geblokte sjaal die op haar schoot rust; haar kleding spreekt over haar culturele identiteit, wat lagen aan haar karakter toevoegt. De geometrische patronen zowel op haar kleding als in de omgeving creëren een ritmische spanning met de zachte, gladde lijnen van haar gezicht—een fascinerend contrast dat de aandacht trekt.

Het kleurpalet is voornamelijk warm, gedomineerd door geel en bruin, dat warmte uitstraalt maar ook een gevoel van isolatie geeft. De penseelstreken zijn zichtbaar, wat het schilderij een bijna tastbare kwaliteit geeft. Deze techniek zorgt voor een gevoel van urgentie en intimiteit, waardoor de kijkers dichterbij de introspectieve blik van de vrouw komen. Van Gogh vangt in dit moment niet alleen de gelijkenis van de Italiaanse vrouw, maar ook haar essentie—misschien een reflectie van de eigen gevoelens van verlangen en verbinding van de kunstenaar terwijl hij zijn turbulente pad als zowel mens als kunstenaar tijdens deze fase van zijn leven navigeerde.