Bu dokunaklı eserde, resmedilmiş olanların üzerindeki dünyanın ağırlığını hissetmemek elde değil. Dört kadın, bükülmüş ve ağırlık altında, karla kaplı manzarada ilerliyor, her biri ağır kömür torbaları taşıyor. Soluk renk paleti, soğuk ve kasvetli bir atmosfer yaratıyor; gri ve kahverengi tonları baskın, yorgunluk ve mücadele hissini artırıyor. Ezgi veren bir sadelik var duruşlarında, başları eğik, omuzları düşmüş, sanki hem hava koşullarına hem de emek veren hayatlarına karşı direniyorlar.

Eserin kompozisyonu, izleyicinin gözünü ön plandan bulanık arka plana doğru çekiyor; kadınların günlük işlerinin sertliği aşan kayıtsız bir dünyanın devam ettiğini hatırlatıyor. Karla kaplı zemin, yumuşak izlerle dolu, günlük yaşamlarının fiziksel yükünü ve direnişlerinin sessiz kabulünü temsil ediyor. Bu eseri incelerken, ayaklarının soğuk ve pürüzlü kar üstünde sürüklendiği sesi duyuyormuş gibi bir empati hissedelim - emek ve azim dolu hayatların yankıları. Van Gogh, sadece bir sahneyi değil; zamanla yankılanan bir mücadele ve güç anlatısını ortaya koydu.