Bu etkileyici sanat eserinde, canlı tonlar ve cesur fırça darbeleri, etrafında toplanmış figürlerin canlı bir tablosunu oluşturuyor; eserde dostluk ve iç gözlem hissi belirgin. Her karakter, kendi düşüncelerine dalmış gibi görünüyor ve ifade dolu yüzleri abartılı renklerle sunuluyor - ateşli kırmızı ve hayalet yeşili - arka plandaki yumuşak tonlarla tezat oluşturuyor. Merkezdeki figür, diğerlerinden belirgin bir şekilde farklılık gösteriyor; parlak kırmızı yüzü göz alıcı ve aciliyet, duygu hissi uyandırıyor. Munch, izleyiciyi zihinlerine inmeye davet ediyormuş gibi - ortamda fısıldayan sesler ve ağır bir sessizlik gibi bir atmosfer var, yalnızca masanın üzerindeki şarap şişelerinin pırıltılarıyla kesiliyor.

Kompozisyon, organik bir şekilde akıyor, gözleri bireylerin kavisli formları boyunca yönlendiriyor; paylaşılan bir deneyim çemberi oluşturuyor. Her bakışta, neredeyse yumuşak fısıldamalar ve ara sıra gelen kahkahalar duyulabiliyor. Munch’un fırça çalışması, gevşek fakat kasıtlı bir tarzda, duygusal etkiyi artırarak izleyicinin dikkatini yoğun ifadelere çekiyor. Bu eser, görünüşte sıradan fakat derin bir samimiyetle dolu bir anı yakalıyor; sosyal buluşmalar, hem teselli sunabilir hem de varoluşa dair derin düşüncelere yol açabilir. Birinci Dünya Savaşı sonrası kaotik Avrupa tarihsel bağlamından süzülerek yükseliyor; yalnızlık ve insan bağlantısı temalarını güçlü bir şekilde yansıtıyor, Munch’un sanattaki duygusal yankılanma ustası statüsünü vurguluyor.