Bu zarif portre, şık bir şekilde yumuşak bir kanepede oturan bir kadını yakalıyor; duruşu son derece zarif ve dingin. Soluk teni, derin siyah elbisesiyle güzel bir kontrast oluşturuyor; elbise, mütevazı bir V yaka ile nazikçe figürünün üzerinden akıyor ve sade bir çekicilik yayıyor. Kadının saçları özenle toplanmış, altın tonunu vurguluyor, uzun bej eldivenleriyle tamamlanıyor. Elinde nazikçe tuttuğu yelpaze, sofistike ve gizemli bir hava katarken, arka plandaki hafifçe çizilmiş palmiye yaprakları egzotik ve dokulu bir fon sunuyor; konu ile ortam arasındaki sınırı bulanıklaştırıyor.

Sanatçının tekniği, sahneye neredeyse rüya gibi bir kalite katan yumuşak ve akıcı fırça darbelerinin ustaca kullanımını ortaya koyuyor. Işık ve gölge arasındaki ince oyun, konunun solgun tenini ve kıyafetinin zengin kumaşlarını vurguluyor. Toprak tonlarının, siyah ve krem rengin hakim olduğu kısıtlı renk paleti, sakin ve samimi bir atmosfer yaratıyor. Huzurlu bir sessizlik var; sanki zaman, bu dingin şıklık anını onurlandırmak için duruyor. Tarihsel olarak, portre 19. yüzyıl sonlarında zarif burjuva kadınlığını yakalama ilgisini yansıtıyor; zarafet, cazibe ve kendini sunmadaki sessiz güce odaklanıyor.