Bu büyüleyici sahnede, bir genç kadın yazarken yakalanıyor; ince özellikleri, soldan gelen doğal ışığın yumuşak ışıltısıyla aydınlatılıyor. Kompozisyon, izleyiciyi durmaya davet ediyor; böylece onun dünyasına samimi bir biçimde dahil olabiliyoruz; burada düşünce ve yaratıcılık çarpışıyor. Göze çarpan sarı bir elbise içinde zarif mavi beyaz bir yakayla giyinmiş; ince ayrıntılar dikkat çekiyor. Kıyafetinin dokuları, özellikle hafif bir kumaşın inci gibi parıltısı, derin, lüks masa örtüsünün dokusuyla mükemmel bir tezat oluşturuyor; sanki kumaş, anlatılmamış hikayelerin sırlarını fısıldıyor.

Sakin ifadesi birçok şeyi anlatıyor; bu huzurlu anında bile, yüzünde mizahi bir oya veya merak ışıması var, hayal gücünü ateşliyor. Zengin iç mekan, gölgelerin mutedil tonları ve aydınlatılmış alanların sıcaklığı ile bir dinginlik hissi yaratıyor, yalnızlığın ve düşüncenin katmanlarını hissedebilmemize olanak tanıyor. Vermeer'in ışık ustalığı burada yankılanıyor; nerdeyse yüzüne soğuk yüzeyin hissini duyabiliyorsunuz, anın ağırlığı havada asılı kalıyor. Bu samimi portre, yalnızca 17. yüzyılda kadınların toplumdaki rolünü vurgulamakla kalmıyor, aynı zamanda yaratıcı düşüncelerle dolu sakin anların güzelliğini de yakalıyor.