Eser, bir genç kızın huzurlu bir portresini yakalarken, sanatçının renk ve ışık üzerindeki ustalığını sergiliyor. Konu, omuzlarına dökülen dalgalı kestane rengi saçlarıyla, izleyicinin ötesine düşünceli bir şekilde bakıyor; ifadesi, içe dönük bir duygu yayıyor. Yaka bağındaki koyu mavi fiyonk ve boynunu saran narin dantel detayı hemen dikkat çekiyor ve yumuşak, lavanta ve açık mavi tonlarında boyanmış arka planla canlı bir kontrast oluşturuyor. Bu renk seçimi, esere bir ruhsal kalitede katıyor; izleyiciler sadece benzerliği takdir etmekle kalmıyor, aynı zamanda ifade dolu gözlerinin ardında yatan düşünceleri ve hayalleri de düşünmeye davet ediliyor.

Renoir’in tekniği, fırça darbelerinin ince karışımında parlıyor; ressamlık yaklaşımı, hem yumuşak hem de çekici bir doku yaratıyor. Kompozisyon dikkatlice düzenlenmiş; kızın portresi odak noktası haline geliyor, arka plan ise yumuşak ve rüya gibi bir atmosfer sunuyor. Bu eser, 19. yüzyılın sonlarındaki ortaya çıkan empresyonist tarzı kapsıyor; burada içsel duygular renk ve biçimle, katı bir gerçekçilik yerine, ifade ediliyor. Duygusal etki derin bir yankı uyandırıyor, nostaljik bir his uyandırıyor ve sonsuza dek yakalanmış bir gençlik anına göz atmamıza olanak tanıyor.