Σε αυτό το μαγευτικό έργο τέχνης, μια αίσθηση αρμονίας περιβάλλει τον θεατή, αποκαλύπτοντας μια ονειρεμένη σκηνή όπου οι φιγούρες περιπλανώνται σε ένα πλούσιο και ανθισμένο τοπίο. Στο προσκήνιο εμφανίζεται μια νεαρή γυναίκα, ντυμένη με ένα ρέον λευκό φόρεμα, των γυμνών της ποδιών που φαίνονται να χορεύουν πάνω στο έδαφος καθώς απλώνει απαλά τα χέρια της στα ζωντανά λουλούδια που ανθίζουν. Οι πινελιές, ρευστές και ζωντανές, μεταφέρουν μια πλούσια αίσθηση που φαίνεται να ξεπηδά από τον καμβά· έχει την αίσθηση ότι η αύρα φέρνει τη γλυκιά μυρωδιά των λουλουδιών απευθείας στον χώρο του θεατή. Εν τω μεταξύ, πίσω της, μια ομάδα φιγούρων συμμετέχει στα δικά τους γλέντια, αντηχώντας μια αίσθηση γιορτής όσο ντύνονται με στεφάνια, ίσως συμβολίζοντας τη σύνδεση με τη φύση και τις γιορτές της ίδιας της ζωής.

Η σύνθεση με αρμονία τοποθετεί τους χαρακτήρες πάνω από ένα καταπράσινο φόντο, ζωντανούς με ζωντανά χρώματα που μεταβάλλονται από θερμούς τόνους γης σε πλούσια πράσινα και μαλακά μπλε στο φόντο. Η παλέτα των χρωμάτων μπορεί να προκαλέσει συναισθήματα νοσταλγίας ενώ αναδεικνύει έναν ιδανικό κόσμο όπου η ομορφιά και η φύση συνυπάρχουν. Τα συναισθήματα περιστρέφονται—there's joy, serenity and even a hint of mystery in the interaction between light and shadow, suggesting sunlit afternoons spent in blissful abandon. Αυτό το κομμάτι όχι μόνο κρατά τη λαμπρότητα της φύσης αλλά και προκαλεί συναισθήματα γιορτής και μυθολογίας, υπενθυμίζοντας μας τη διαχρονική γοητεία που βρίσκεται στη διασταύρωση της ανθρωπότητας και του φυσικού κόσμου.