Bu sakin ve samimi ortamda, piyanonun başında oturan bir kadın görülüyor. Kadın sırtı dönük, sade ve rahat bir giysi giymiş, müziğe tamamen dalmış durumda. Siyah parlayan piyano, açık pencereden süzülen sıcak ışıkla hafifçe parlıyor; pencerenin dışındaki yeşillik ve gökyüzü görünmekte. Odanın duvarları çiçek desenli duvar kağıdı ve çerçevelerle süslenmiş, sıcak ve yaşanmış bir atmosfer yaratıyor.

Sanatçı, cesur fırça darbeleri ve yumuşak sarı, lavanta ve toprak tonlarından oluşan sıcak bir renk paleti kullanarak evin huzurlu havasını başarıyla aktarmış. Kompozisyonda ışık ve gölge dengesi ustaca kurulmuş; pencereden gelen güneş ışığı uzun, yumuşak gölgeler oluşturuyor ve izleyicinin gözünü kadından şömine üstündeki çiçek vazosuna, oradan da masanın üzerindeki vazoya yönlendiriyor. Bu eser, erken 20. yüzyıl ev yaşantısında yalnızlık, yaratıcılık ve dinginliği düşündüren, duygusal açıdan zengin bir tablo sunuyor.