Bu tablo, izleyicileri, üzerindeki yumuşak gölgelerle güzelce aydınlatılmış bir kadının yakın bir tasvirine kapılmaya davet ediyor. Yumuşak bir kumaşa sarılı olan kadının turkuaz elbisesi, solgun arka planda harika bir tezat oluşturuyor ve bizi onun sakin dünyasına çekiyor. Işık, onun yüzünü okşarcasına parlıyor, ifadesinin yumuşaklığını ve yüzünü çerçeveleyen karmaşık örtüyü vurguluyor. Sanki düşüncelerinde kaybolmuş gibi görünüyor, bu an sonsuza dek yakalanmış bir sessiz diyalog; düşünceleri ile izleyicinin bakışı arasında.

Usta bir işçilikle dip dikilen fırça darbeleri, ince bir dikkatle detayları ortaya koyar; neredeyse tuvalin yüzeyinden onun giysilerinin dokusunu hissedebiliyormuşsunuz gibi. Renk paleti nazik mavi ve toprak tonlarıyla zarifçe iç içe geçmiş, sıcak ve uyumlu bir atmosfer oluşturuyor. Bu duygusal derinlik etkileyici; gözlerinde hafif bir hüzün var, bizi onun hikayesine düşünmeye davet ediyor. Merkezin biraz dışına yerleştirilen kompozisyon, hareket hissi verirken, varlığını ön planda tutmaya devam ediyor. Bu sanat eseri, yalnızca bir kadının betimi değil, kimlik ve duyguların keşfi; 19. yüzyıl toplumunun tarihsel bağlamında derinlemesine işlenmiş bir anlatı. O dönemde bu tarz resimler sıkça kadınların rolleri, öz düşünce ve kişisel hikayeler hakkında bir yorum yapmak için kullanılıyordu.