Resim, sanatçının düşünceli bir durumda olduğu samimi bir anı yakalıyor, bizi doğrudan izliyor. Koyu bir şapka ile çevrili güçlü, açılı bir yüz, hem kırılganlığı hem de kararlılığı temsil ediyor. Toprak tonları kompozisyonu zenginleştirirken, koyu yeşil arka plan sanatçının yoğunluğunu parlatacak bir tuval işlevi görüyor. Fırça darbeleri belirgin ve kaba, izleyiciyi anlık bir aciliyetle çekiyor; sanki bir adam, sanatı hakkında derin düşüncelere dalmış.

Resmin alt kısmı, renklerle dolu paletini gösteriyor, sanatçı çabasının getirdiği yaratıcılık karmaşasını ima ediyor. Odanın içinde neredeyse hissedilir bir sessizlik var - yaratıcılığın fırtınasından önceki dinginlik. Bu otoportre, sanatçının yaşamında kritik bir dönemde ortaya çıktı, mücadele ve tutkusunu yansıtıyor. Bu eserin duygusal ağırlığı sadece bir insanı değil, sanatçının ifadelere koyduğu sürekli ısrarı gösteriyor ve bunu umudun ve insan durumunun duygusal bir sembolü haline getiriyor.