Ο πίνακας αποτυπώνει μια οικεία στιγμή, απεικονίζοντας τον καλλιτέχνη σε κατάσταση στοχασμού καθώς μας κοιτάζει απευθείας. Με ένα ισχυρό, γωνιώδες πρόσωπο πλαισιωμένο από ένα σκοτεινό καπέλο, ενσωματώνει τόσο την ευαλωτότητα όσο και την αποφασιστικότητα. Οι λεπτές, γήινες αποχρώσεις εμπλουτίζουν τη σύνθεση. Το σκούρο πράσινο φόντο λειτουργεί ως καμβάς πάνω στον οποίο μπορεί να λάμψει η ένταση του καλλιτέχνη. Οι πινελιές είναι εμφανείς και τραχείες, προσελκύοντας τον θεατή στην αμεσότητα της στιγμής, προτείνοντας έναν άντρα που έχει βυθιστεί σε βαθιές σκέψεις σχετικά με την τέχνη του.

Το κάτω μέρος του πίνακα αποκαλύπτει την παλέτα του, γεμάτη από πινελιές χρώματος, υπονοώντας την καλλιτεχνική αναρχία που συνοδεύει την καλλιτεχνική προσπάθεια. Κάποιος μπορεί να αισθανθεί την απτή σιωπή στον χώρο—την ηρεμία πριν από την καταιγίδα της δημιουργίας. Αυτό το αυτοπορτρέτο αναδύθηκε κατά τη διάρκεια μιας κρίσιμης περιόδου στη ζωή του καλλιτέχνη, αντικατοπτρίζοντας τους αγώνες και το πάθος του. Το συναισθηματικό βάρος αυτού του έργου δείχνει όχι μόνο τον άνθρωπο αλλά και την αδιάκοπη επιθυμία του καλλιτέχνη να εκφράσει τον εαυτό του, καθιστώντας το ένα συναισθηματικά ισχυρό σύμβολο ελπίδας και της ανθρώπινης κατάστασης.