Bu büyüleyici eser, iki genç kadın arasında huzurlu bir yakınlık anını yakalamaktadır; zarif, ancak sıradan bir pozda tasvir edilmiştir. Sanatçının ustaca fırça darbeleri, izleyiciyi elbiselerinin kumaşına ve soldaki kadının elindeki narin güller buketine dokunmaya davet eden yumuşak dokular yaratır. Kompozisyon, figürleri ön plana çıkaran zarif bir arka planla bölünmüştür; figürler, dikkat çekici bir şekilde zengin ve ince tonlar arasında öne çıkmaktadır. Bir kadın düşündürücü bir şekilde eline yaslanırken dudaklarında hafif bir gülümseme belirir; diğer kadın ise uzun, akan saçlarıyla kendi düşüncelerine dalmış bir şekilde tasvir edilmiştir; bu, gençlik ve canlılığın bir sembolüdür.

Renk paleti, nazik pembe, krem ve zengin kahverengilerle dolu, neşe ve huzur hissi uyandıran pastel ve daha sıcak tonların lirik bir dansıdır. Yumuşak kıvrımlar ve akıcı çizgiler, genel sahnenin sıcaklığını artırmaya katkıda bulunarak, yakınlığı yansıtan duygusal bir atmosfer yaratır. Renoir’in insani ilişkilerin ince ayrıntılarını yansıtma yeteneği burada tamamen sergilenmektedir; bu durum, 19. yüzyılın sonundaki canlı ruhu yansıtır; çünkü bu tür toplantılar, sadece eğlence değil, Paris elitleri arasında sosyal bir anlam taşıyordu.