Bu etkileyici tablo, manastır bahçesi gibi görünen bir yerde yalnız bir kadını betimliyor; figürü, arkasındaki yıpranmış taş duvar ve gotik pencerenin önünde yumuşak bir ışıkla aydınlanıyor. Sanatçı, gerçekçilik ve empresyonist fırça darbelerini ustaca harmanlayarak, duvarın paslı lekeleri ve sahneyi saran yeşilliklerin dokusunu başarıyla yansıtıyor. Kadının krem rengi bluzu, akan terrakota eteğiyle kontrast oluşturuyor ve arka planın toprak tonlarıyla uyumlu bir renk dengesi yaratıyor.

Kadının hafifçe dönük duruşu ve nazik bakışı, sanki geçici bir hayal anında yakalanmış gibi sakin ve düşsel bir hissiyat uyandırıyor. Gotik pencerenin karmaşık işçiliği, manastır ortamının ciddi ve tarihi atmosferini çağrıştıran manevi bir katman ekliyor. Doğal ve yumuşak renk paleti ile dağılan ışık, erken 20. yüzyılın açık hava portrelerinde ruh hali ve iç dünyaya olan ilgisini yansıtan huzurlu ve hafif melankolik bir atmosfer yaratıyor.