Bu etkileyici tablo, Versailles parkında yemyeşil bitki örtüsünün arasında gizlenmiş gizemli bir heykeli yakalıyor. Akıcı fırça darbeleriyle ustaca çizilmiş figür, çevredeki yapraklara adeta karışan akan giysilerle sarılmış zarif bir kadını tasvir ediyor. Renk paleti toprak yeşilleri ve yumuşak bej tonlarından oluşuyor; heykelle çevresindeki doğa arasındaki doğal bütünlüğü vurguluyor. Fırça dokusu, heykele canlılık katıyor; sanki hafif bir esintiyle hareket ediyor gibi, hem sağlamlığı hem de geçiciliği hissettiriyor.

Dikey ve dar olan kompozisyon, izleyicinin bakışını heykelin dik formu boyunca yukarı doğru yönlendiriyor ve yavaş, düşünceli bir izleme deneyimi sunuyor. Işık ve gölge oyunu esrarengiz bir atmosfer yaratıyor; karanlık çalılık alanlar, yumuşak aydınlatılmış taşla tezat oluşturuyor. Duygusal olarak, eser sanat ile doğanın uyumuna sessiz bir saygı sunuyor; heykel yoğun yaprakların arasında neredeyse nefes alıyor gibi görünüyor. Tarihsel açıdan ise, Avrupa aristokrasisinin büyük bahçelerinde klasik heykelleri entegre etme geleneğine işaret ediyor ve sanat ile peyzajı bütünleştiriyor.