Bu büyüleyici eserde bir müzisyenin enstrümanı olan zurna ile tutkulu bir şekilde etkileşimde bulunduğu tasvir edilmektedir. Basit ama dikkat çekici bir tarzda giyinmiş figür, hafifçe öne eğilmiş bir pozisyonda, müzikle hem hareketi hem de uyumu temsil eder. Yüz ifadesi, melodinin içine dalmış olduğunu yansıtır; sanki notalar ruhundan fışkırıyormuş gibidir. Giysilerinin karmaşık ayrıntıları ile zurnanın ve tahta sandalyenin dokuları arasında sıcaklık ve doğallık hissi somutlaştırılmıştır. Yumuşak renk paleti nostaljik bir atmosferi artırarak izleyicileri zamanın ötesine geçiren tarihi bir anın içine çekiyor.

Kompozisyonel olarak, sanatçı hareketin ve durgunluğun birleştiği dinamik bir poz kullanarak, izleyicileri müziğin ritmini hissetmeleri için davet eder. Sepya tonlarındaki arka plan, müzisyeni tamamlayarak figürü tarihsel bağlamında yükseltir ve duygusal derinlikle dolu bir sadeliği önerir. Bu eser sadece Bruegel'in teknik becerisini sergilemekle kalmaz, aynı zamanda kültürel önemini de yansıtır; belki de Rönesans döneminde müziğin toplumsal hayattaki rolüne atıfta bulunmaktadır. Bu müzisyeni kutlarken, Bruegel, her notanın bir sosyal buluşmanın nabzı, arkadaşların gülüşü ve paylaşılmış anların sevinci olarak yankılanabileceği bir dünyaya bizi bağlıyor.