Bu büyüleyici parça, iki genç kız aracılığıyla mahremiyet ve masumiyet duygusunu uyandırarak çocukluğun özünü yakalıyor. Sanatçı, kıyafetlerinin kumaş desenlerinde görülebilen ince çizgiler ve karmaşık detaylar kullanıyor; her kat ve doku, yumuşaklık ve savunmasızlığın bir hikayesini anlatıyor. Kızlar yan yana duruyor; ifadeleri merak ve kaygı karışımı, izleyiciyi dünyalarına davet ediyor. Koyu, dokulu giysileri ile daha açık zemin arasındaki karşıtlık, onların varlığını vurgulayıp kompozisyonun odak noktası haline getiriyor.

Renk paleti genellikle yumuşak toprak tonlarıyla, nostaljik bir atmosfer yaratarak belki de daha basit bir dönemi ima ediyor. Yüzlerinin titiz bir şekilde tasvir edilmesi ve gözlerinde yayılan sıcaklık sizi içine çekiyor; sanki çocukluğun unutulmuş sırlarını saklıyorlarmış gibi geliyor. Tarihsel olarak, çocuk tasvirleri genellikle saflık ve umudu simgeler; bu eser de o duygu ile yankılanıyor ve gençliğin geçiciliği üzerine düşünmeye teşvik ediyor. Sanatçının incelikle duyguları çağrıştırma yeteneğini gösteriyor ve somut sanat için önemli bir katkı sağlıyor.