Bu çarpıcı eserde, izleyici Fransa'nın Camargue bölgesindeki işçilerin hayatlarına alçakgönüllü bir tanıklık eden bir figürle karşılaşıyor. Eserin kompozisyonu derin bir sadelik sergilerken, zengin dokusal unsurlar aracılığıyla yoğun bir anlatı sunuyor. Karakter, açık renkli bir ceket ve alçakgönece bir fular giyinmiş olarak tuvali dolduruyor, mütevazı ama saygıdeğer bir duruş sergiliyor. Her fırça darbesi Van Gogh'un ustalıkla kullandığı teknikleri ön plana çıkarırken, bir yandan figürün fiziksel varlığını tasvir ederken bir yandan da onun varlığındaki hareket ve enerjiyi ortaya koyuyor. Giyilen şapka hafifçe eğilmiş, bir samimiyet ve doğallık havası katarken, izleyici adeta bu çiftçimizin gündelik bir anına tesadüfen tanıklık ediyormuş gibi hissediyor.

Van Gogh'un seçtiği muted, toprak tonları, ince ama stratejik vurgularla bezenmiş, izleyiciyi Camargue'ın güneşli manzarasına götürüyor. Işık ve gölge arasındaki etkileşim esere derinlik katarken, çiftçinin kıyafetlerindeki rustik detaylar izleyicinin ruhuyla derin bir yankı bulmasını sağlıyor. Tasvirde mevcut olan duygusal bir ağırlık var; yalnızlık ve direnç karışımı, ağır çalışma hayatı, toprakla bağlantı ve yaşamın zorlukları karşısında kırılmaz bir ruh üzerine hikayeler fısıldıyor. Tarihsel olarak, bu eser Van Gogh'un çalışkan sınıfın hayatlarını resmetme yönündeki ilgisini yansıtıyor, onların özünü ince bir empati ve beceriyle yakalamıştır. Sadece bir portre değil; aynı zamanda sanatçının yolculuğunda önemli bir işaret, insan koşullarını sanatsal bir biçimde anlamaya ve ebedileştirmeye yönelik özverisini vurguluyor.