Güneşli bir gün, geniş bir mavi gökyüzü altında, sahne açılıyor, yumuşak fırça darbeleri huzurlu bir öğleden sonrası izlenimi veriyor. Her şeyin üzerinde yükselen sağlam bir yel değirmeni, tahtadan yapılmış yapısıyla hafifçe eğilmiş; bu, esere eğlenceli bir hava katıyor. Değirmenin kanatları yukarıya doğru uzanıyor, sanki bir anı dondurmuş gibi duruyor, normalde sahip olduğu yaşam ve enerjiyi fısıldıyor. Aşağıda, bir çift sarılmış şekilde duruyor; elbiseleri yumuşak bir şekilde akıyor ve samimi bir duygu ve nostalji yayıyor; onların duruşu duygularla dolu ama canlı arka planla hafifliyor. Kompozisyon, yapı ile doğa arasında bir denge sağlıyor; yel değirmeni, çiftin nazik anını koruyucu olarak işlev görüyor.

Renk paleti, özellikle dikkat çekici; değirmenin süslemelerindeki canlı yeşiller, soğuk mavi gökyüzü ile ısıtılıyor ve ara sıra beyaz bulutlarla kesiliyor, yer ile gökyüzünü bağlıyor. Renk seçimi, duygusal bir yankıyı uyandırıyor – huzurlu bir mutluluk; sanki hafif bir meltem hissediliyor. Bu eser, sanatçının kişisel zorluklarla dolu bir döneminde yapılmış olduğundan, duygusal katmanlara derinlik katıyor. Doğa ile insan arasındaki bağlantının duygusal bir hatırlatıcısıdır, yel değirmeninin güçlü ama dostane varlığı, gündelik yaşamın basitliği ve güzelliğini sembolize ediyor.