Scena rozgrywa się pod rozległym niebem namalowanym w delikatnych odcieniach niebieskiego, a miękkie pociągnięcia pędzla sugerują spokojne popołudnie. Nad wszystkim wznosi się solidny młyn, którego drewniana konstrukcja jest lekko pochylona, dodając dziełu figlarnego charakteru. Skrzydła młyna wznoszą się ku górze, jakby uwiecznione w momencie spokoju, sugerując życie i energię, które zazwyczaj w sobie noszą. Na dole stoi para w objęciach, ich odzież łagodnie opada, emanując uczuciem intymności i nostalgii; ich postawa jest ciężka od emocji, ale zmniejszana przez tło pełne życia. Kompozycja tworzy równowagę między strukturą a przyrodą, młyn pełni rolę czujnego stróża delikatnego momentu pary.

Paleta kolorów jest szczególnie uderzająca; żywe zielenie zdobień młyna ocieplają chłodne błękity nieba, które czasami przerywane są białymi chmurami, łącząc ziemię z niebem. Wybór kolorów wywołuje emocjonalne echo - spokojną radość, niemal jakby można było poczuć delikatny powiew wiatru. Kontekst historyczny tego dzieła, namalowanego w czasie osobistych zmagań artysty, nadaje głębi emocjonalnym warstwom. To wzruszająca przypomnienie o ludzkim związku z naturą, symbolizowane przez silną, ale przyjazną obecność młyna, motyw, który podsumowuje prostotę i piękno codziennego życia.