Bu eterik manzarada, yumuşak ışık, San Giorgio Maggiore'nin huzurlu manzarasını sarıyor ve rüya gibi bir Venedik yakalıyor. Krem, açık mavi ve fısıldayan sarı tonlarının yumuşak karışımı, sakinleştirici bir atmosfer yaratıyor. Güneşin ufkun hemen üzerinde süzüldüğü bu göz alıcı renk senfonisi, lagünün sularında nazikçe yansıyor ve altın sıcaklığın dalgalarını yaratıyor. İkonik çan kulesi ve kilisenin yuvarlak kubbesi, sisin içinden zarifce ortaya çıkıyor; sanki tanıdık bir geçmişin bulanık anılarıymış gibi; her fırça darbesi kendi sessiz hikayesini aktarıyor.

Su akışkanlığı, tuvali zıplayarak geciken zarif fırça darbeleriyle boyanmış, eserin eterik kalitesini daha da artırıyor. Monet'in ışığı tuvale çevirme yeteneği derin bir yankı uyandırıyor; resim hayat dolu gibi görünüyor, tekneye çarpan su sesleriyle titriyor. Gerçekten, bir gondolun hafif sallanışını veya burayı bir zamanlar geçmiş olan yumuşak bir rüzgârı hayal etmemek zor. Bu eser, Empresyonizm'in cesur ve taze vizyonuna bir tanıklık olarak duruyor; geçici anları havaya kaybolmadan yakalıyor.