W tym uderzającym dziele widz staje w obliczu postaci, która stanowi skromne świadectwo życia robotników w regionie Camargue we Francji. Kompozycja utworu ucieleśnia głęboką prostotę, ale poprzez bogate elementy teksturalne przekazuje intensywną narrację. Postać dominuje na płótnie, owinięta w jasny płaszcz i szalik, które sugerują jej skromny, ale godny styl. Każdy ruch pędzla ukazuje mistrzowską technikę Van Gogha, wykorzystując wir linii, które nie tylko uchwycają fizyczną obecność danych postaci, ale także przywołują poczucie ruchu i energii splątanej w jej istnieniu. Noszona czapka lekko się przechyla, nadając atmosferę intymności i swobody, jakby widz przypadkowo natknął się na ulotny moment codziennego życia tego chłopa.

Wybór stonowanej palety kolorów ziemi, podkreślonej subtelnymi, ale strategicznymi akcentami, przenosi widza w słoneczny krajobraz Camargue. Interakcja światła i cienia nadaje głębi utworowi, pozwalając rustykalnym detalom stroju chłopskiego głęboko zarezonować z widzem. W tej reprezentacji istnieje emocjonalny ciężar — mieszanka samotności i wytrwałości, która szepcze historie o ciężkiej pracy, związku z ziemią i niezłomnym duchu w obliczu życiowych prób. Historycznie, ten obraz odzwierciedla okres, w którym Van Gogh był przyciągany do przedstawiania życia klasy pracującej, uchwytując ich esencję z wyjątkową empatią i umiejętnościami. To nie tylko portret; to znaczący ślad w podróży artysty, podkreślający jego poświęcenie dla zrozumienia i upamiętnienia ludzkiego stanu poprzez sztukę.