Bu keyifli sahnede, canlı fırça darbeleri, yeşil çimenlerin üzerinde zarif ve rahattır; bir kadının yanı başında bir çocukla bir bahçede güneşli bir günü yakalıyor. Kadının sakin ifadesi, etraftaki oynak tavukların neşeli halleri ile tezat oluşturuyor. Şirin bir şapka ve beyaz bir elbise giymiş olan kadın, doğa ve aile ile paylaşılan huzurlu bir anı öneren bir rahatlık ve samimiyet hissi veriyor. Yanında yatan çocuk düşünceli bir şekilde uzaklara bakıyor ve aralarındaki nazik bağı pekiştiriyor.

Kompozisyon mükemmel bir dengeye sahip; arka planda bir adam bahçeyi suluyor ve büyüyen çiçeklere su veriyor, hayatın ve bakımın bir sembolü. Ağaçların arasından süzülen güneş ışığı sıcak bir parlaklık yaratıyor ve sahnenin atmosferini yükseltiyor. Renkler ustaca harmanlanmış - çimenlerin zengin yeşil tonları, kadının elbisesinin yumuşak beyazı ve çiçeklerin canlı renkleri, pastoral bir manzara çiziyor. Bu eser izleyiciyle yankılanıyor, nostalji duygularını ve aile hayatının sade sevinçlerini yeniden canlandırarak dış dünyanın gürültüsünden huzurla kopmuş bir anı temsil ediyor. Monet, bu yumuşak aile yaşamını harika bir şekilde yakalamış ve sıradan anlarda bulunan güzelliği gösteriyor.