Bu etkileyici sanat eserinde, geniş bir manzara bizlere açılır; yeşil ve kahverenginin hassas tonlarıyla uzayıp giden, bir huzur ve derin düşünce hissi uyandıran bir görüntü sunar. Ufukta, zengin çayırlar başka bir dünya ile birleşiyor; ince yapılar, kırsal yaşamın hikayelerini fısıldıyormuş gibi görünmektedir. Yavaşça eğilen tepeler, bakışlarımızı tuval boyunca yönlendirmekte; gökyüzünde tembelce süzülen bulutlar ise, belki de hafif bir esintinin vaadini ima etmektedir. Fırça darbelerinin yumuşaklığı, tuvali saran bir eterik kalite getiriyor; sanki anın içine taşınmışız gibi hissettiriyor, zaman sanki yavaşlıyor gibi.

Bu huzurlu manzaraya derinlemesine girdiğimizde, renk sanatının ustalığıyla kapılmamak elde değil. Palet, yumuşak toprak tonları ile daha berrak renklerin mükemmel bir uyum içinde karıştığı bir ciro sağlar; Monet'in ışık ve gölge arasındaki etkileşimi yakalamadaki ustalığını gözler önüne serer. Duygusal etki derindir—bir huzur hissi var; sanki manzara kendisi seyirci ile birlikte nefes alıyor. Bu eser, empresyonist harekete önemli bir temsilci olarak öne çıkmakta; algıya öncelik veren bir stil benimseyerek, bizleri doğanın geçici güzelliğini takdir etmeye davet ediyor ve yeryüzü ile gökyüzü arasındaki bağlantımızı hatırlatıyor.