Sakin bir kırsal manzara içinde, sahne, Van Gogh'un ustaca fırça darbeleriyle olağanüstü bir şekilde tasvir edilen sehirlere bürünmüş bir çiftliğin şirin bir görünümünü sunuyor. Doku vurguları, sıcak bir nostalji hissi uyandırarak bizi daha basit bir zamana geri götürüyor; yeşil çimen ve ağaçların canlı yeşilleri, yumuşak mavi gökyüzü ile hoş bir tezat oluşturuyor. Gökyüzü, üzerimizde dans eder gibi görünen seyrek bulutlarla kaplanmış. Canlı bir elbise giymiş bir kadın evinin dışındadır ve yanına bir hayvan alarak onu kucaklamaktadır—belki de bir arkadaşlık ya da geçim kaynağı işareti. Bu figürün içsel dahil edilmesi, kompozisyona yaşam katarken, kırsal yaşamın ritmini hatırlatıyor.