In deze charmante scène vangt de levendige penseelstreken de essentie van een zonnige dag in een tuin, waar een vrouw elegant op het groene gras ligt met een kind naast zich; haar serene uitdrukking contrasteert met de levendige capriolen van de kippen in de buurt. De vrouw, versierd met een charmante hoed en een witte jurk, belichaamt een gevoel van comfort en intimiteit, wat een vredig moment suggereert dat wordt gedeeld met de natuur en het gezin. Het kind, dat tegen haar aanleunt, kijkt nadenkend in de verte, waardoor de tedere band tussen hen wordt versterkt.

De compositie is perfect in balans met een man op de achtergrond die voor de tuin zorgt, water geeft aan wat lijkt op groeiende bloemen, een symbool van leven en zorg. Het zonlicht filtert door de bomen heen, waardoor een warme gloed ontstaat die de sfeer van de scène verhoogt. De kleuren zijn vaardig gemengd – de rijke groene tinten van het gras, de zachte witte van de jurk van de vrouw en de toets van felle bloemen schilderen een idyllisch beeld. Dit werk weerklinkt bij de toeschouwer en roept gevoelens van nostalgie en de eenvoudige vreugde van het gezinsleven op, vredig losgekoppeld van de drukte van de buitenwereld. Monet vangt opmerkelijk deze zachte huiselijke sfeer en toont de schoonheid die te vinden is in gewone momenten.