Bu çarpıcı tasvirde, bir asker kolu kararlı bir adımla ilerliyor; keskin üniformaları ve parlayan tüfekleri tozlu ortamda bir düzen hissi yaratıyor. Renkler canlı ancak ölçülü, kalenin duvarının taşlı kahverengileri ile askerlerin parlak beyaz kıyafetleri arasında çarpıcı bir tezat oluşturuyor. Güneş ışığı sahneyi aydınlatıyor, keskin gölgeler düşürerek yürüyüşün dinamik doğasını artırıyor. Onların adımlarının ritmik sesi ve uzaktan gelen bir askeri davulun yankısı neredeyse duyulur şekilde, beklenti atmosferine hayat katıyor.

Bu eser, önemli bir tarihi anı yansıtıyor, muhtemelen o dönemin askeri dinamiklerini tasvir ediyor. Vereshchagin'in detaylara gösterdiği titiz dikkat, askerlerin ifadelerinden kalenin dokusuna kadar, izleyicileri bu önemli olayda kendilerini bulmaya davet ediyor. Kompozisyon, gözleri askerlerin sırasına doğal bir şekilde yönlendiriyor, birlik ve amaç duygusunu vurguluyor. Yürüyüş eylemi kendiliğinden dayanıklılık, disiplin ve bir ulusun sarsılmaz iradesinin itici gücüyle konuşuyor ve izleyiciler üzerinde derin bir duygusal etki bırakıyor.