Kompozycja natychmiast urzeka, prezentując trzy postacie w żywej scenie. Kobiety są przedstawione z poczuciem spokoju; ich formy są oddane z celową prostotą, która podkreśla sprawne użycie linii i formy przez artystę. Subtelna interakcja światła i cienia na ich skórze dodaje poczucia objętości. Tło, z sugestią liści i wody, jest oddane szerokimi, uproszczonymi pociągnięciami.

Paleta kolorów zdominowana jest przez ciepłe, ziemiste odcienie i żywe czerwienie, które nasycają scenę poczuciem tropikalnego uroku. Zdolność artysty do destylacji złożonych form w odważne kształty i płaszczyzny jest świadectwem jego wizji artystycznej. Sposób, w jaki postacie wchodzą ze sobą w interakcje, tworzy poczucie enigmatycznego uroku. Widz zostaje wciągnięty w ich świat, zaproszony do kontemplacji ich działań i historii, jaką mogą opowiadać. To scena, która wydaje się zarówno ponadczasowa, jak i specyficzna dla swojej epoki, świadectwo zdolności artysty do uchwycenia chwili i jednocześnie przekroczenia jej.