In deze betoverende scène worden twee jonge meisjes afgebeeld te midden van een weelderig veld vol kleurrijke wilde bloemen terwijl ze liefdevol een boeket samenstellen. De penseelstreken van de kunstenaar vangen niet alleen de delicate texturen van de kleding van de meisjes, maar ook de zachte, zonovergoten omgeving die hen omringt. Elke streek is volgrijs vloeiendheid en spontaniteit, en weerspiegelt de onschuldige natuur van de kindertijd en de vreugde van simpele genoegens. Het ingewikkelde hoed van het meisje steekt speels af tegen de heldere lucht, waardoor het gevoel van onschuld en vrijheid wordt versterkt.

De compositie nodigt de kijker uit in een harmonieuze wereld waar de levendige kleuren moeiteloos in elkaar overlopen en een symfonie van zachtheid creëren. Renoir gebruikt een warm kleurpalet, gedomineerd door zachte pasteltinten die gevoelens van nostalgie en warmte oproepen. Het algehele effect is niet alleen visueel; het draagt een emotionele resonantie die uitnodigt tot reflectie over momenten van sereniteit en vreugde in de natuur. Historisch gezien illustreert dit werk de zoektocht van de impressionistische beweging naar het vastleggen van licht en atmosfeer, en het samenbrengen van het vergankelijke met het eeuwige, terwijl het de schoonheid viert die te vinden is in alledaagse ervaringen.