ภาพเหมือนที่เป็นกันเองนี้จับภาพเด็กหญิงสาวที่มีสายตาจริงจังและจริงใจได้อย่างชัดเจน โดยใช้พู่กันที่อ่อนโยนทำให้ใบหน้าดูอ่อนละมุนแต่ยังคงความสมจริงที่ชัดเจน การใช้แสงและเงาอย่างชำนาญทำให้ใบหน้าของเธอสว่างไสว ตัดกับพื้นหลังที่มืดและเบลอเล็กน้อย ผมยาวของเธอซ่อนกรอบใบหน้าอย่างนุ่มนวล ขณะที่สร้อยคอสีแดงที่เธอสวมใส่เพิ่มจุดสีที่ละเอียดอ่อนแต่โดดเด่นในโทนสีที่ค่อนข้างอ่อน

องค์ประกอบภาพเน้นไปที่เด็กหญิงอย่างใกล้ชิด ดึงดูดสายตาผู้ชมไปยังใบหน้าที่แสดงออกถึงความบริสุทธิ์และความแข็งแกร่งอย่างเงียบ ๆ เนื้อผ้าสีขาวที่เธอสวมถูกวาดด้วยความอ่อนโยน สื่อถึงความเปราะบางและความบริสุทธิ์ ภาพนี้กระตุ้นความรู้สึกทางอารมณ์ สร้างความรู้สึกคิดถึงและความอยากรู้เกี่ยวกับโลกภายในของเด็กหญิง บริบททางประวัติศาสตร์ชี้ให้เห็นถึงสไตล์ศตวรรษที่ 19 ที่ภาพเหมือนถูกใช้เป็นวิธีการบันทึกความเยาว์วัยและบุคลิกภาพด้วยความสมจริงอย่างใกล้ชิดและลึกซึ้ง