Ach, surowa rzeczywistość cierpienia wyryta w tym dziele! Scena rozgrywa się na moich oczach, świadectwo spustoszeń wojny. Postacie oddane są z tak surową emocją; ich osłabione postawy, ciężkie cienie, które do nich przylegają, mówią wszystko. Czuję głębokie poczucie żalu, ciężar w mojej piersi, gdy przyswajam ponure szczegóły. Technika, taniec linii i cieni, jest brutalna w swojej uczciwości. Każda linia, każdy zacieniony obszar przyczynia się do ogólnego ponurego nastroju, czyniąc widza mimowolnym świadkiem tej tragedii. Kompozycja jest sprytnie zaaranżowana, przyciągając mój wzrok przez całą scenę, zmuszając mnie do zmierzenia się z sednem sprawy, niszczycielskimi konsekwencjami konfliktu.