Bu eşsiz parça, doğa ve sanat arasında narin bir denge yakalayarak, geleneksel bir vazoda büyüleyici bir çiçek düzenlemesini gözler önüne seriyor. Bir tarafı yumuşak ve davetkâr bir pembe, diğer tarafı ise göz alıcı bir krema rengi olan şakayıklar neredeyse hayat bulmuş gibi görünerek, gözleri zorlayıcı yaprakları ve bol yeşil yapraklarıyla çekiyor. Sanatçı, renklerin yumuşak tonlarını ince hatlarla birleştirerek, çiçeklere derinlik kazandırıyor ve onlara neredeyse büyüleyici bir kalite veriyor.

Kompozisyon açısından vazonun, yukarıdaki çiçeklerle hizalanması yukarıya doğru bir hareket yaratıyor ve izleyiciyi her çiçeğin güzelliğini takdir etmeye teşvik ediyor; bu arada vazanın içindeki gücü azaltmıyor. Arka planın sadeliği bu noktayı daha da vurguluyor, izleyicinin bitkisel formların karmaşık detaylarında kaybolmasına izin veriyor. Tarihsel olarak, şakayık zenginlik ve refahın sembolüdür; bu bağlamda konumlandırıldığında, eserin sunduğu bolluk ve iyi şans mesajını hissetmek mümkündür; bu da sanatçının döneminin baskın kültürel estetiğini yansıtır. Geleneksel tekniklerin modern anlayışlarla birleştirilmesi, sanatçının tarihi saygı ile çağdaş ifade arasında kurmak istediği köprüyü açıkça ortaya koyar.