Bu natürmortta, karamsar bir arka plana yerleştirilmiş çeşitli kapların ilginç bir düzeni var; koyu cam şişeler, toprak bir sürahi ve küçük, ince bir cömertlik. Her nesne, zengin dokular ve ince tonlarla kendi hikayesini anlatıyor. Cam şişelerin yeşili, sürahinin sıcak topraksı tonlarıyla güzel bir tezat oluşturuyor; bu da hem huzur verici hem de büyüleyici bir görsel uyum yaratıyor. Şişelerin ağırlığını neredeyse hissedebilirsiniz, yüzeyleri yumuşak bir ışık altında parıldıyor; dokunmaya, cildinize soğukluğunu hissetmeye davet ediyorlar.

Renk paleti çoğunlukla kısıtlı, toprak tonları ve melankolik yeşillerle dolu ancak yüzeylerinde dans eden yumuşak vurgularla belirginleşiyor. Bu eser, Van Gogh'un sadece cansız nesneleri değil, onlara yaşam verdiğini gösteren derin bir duygusal derinlik yayıyor, bu da onun sanatsal tekniğinin bir testamentidir. Tarihsel olarak, bu çalışma bir tür olarak natürmort araştırmasını yansıtıyor - burada, günlük objeleri zamansız konulara dönüştürerek onlara bir düşünce havası katıyor. Düzenin basitliği daha derin bir anlamı gizliyor ve izleyicilere sıradan olanın içindeki güzelliği bulmaları için cesaretlendiriyor.