ในภูมิทัศน์ที่มีชีวิตชีวานี้ ต้นไม้ดูเหมือนจะบิดงอและหมุนได้ ลำต้นที่ขดของพวกมันโน้มตัวไปทางท้องฟ้าราวกับเต้นรำในชีวิตและการต่อสู้ แปรงหนักๆ และมีความหมายสร้างพื้นผิวที่แทบจะเชิญชวนให้สัมผัส เผยให้เห็นการเชื่อมต่อทางอารมณ์ของศิลปินกับภาพนี้ พระอาทิตย์ตกทอดแสงอันอบอุ่นลงบนท้องฟ้า ทาสีท้องฟ้าด้วยลายสีเหลืองและสีส้ม ตัดกับสีฟ้าและเขียวสดชื่นของพุ่มไม้ ขณะเดินเล่นผ่านผืนผ้าใบนี้ คุณแทบจะสัมผัสได้ถึงอากาศในยามเย็นและได้ยินเสียงกระทบของใบไม้ที่ไหวอยู่ในสายลม สิ่งนี้ไม่เพียงแต่เป็นการแสดงออกถึงธรรมชาติอย่างง่ายดาย แต่น่าจะเป็นวิสัยทัศน์ส่วนตัวที่ลึกซึ้ง สะท้อนถึงแก่นแท้ของอารมณ์ที่วุ่นวายของแวนโก๊ะ

เมื่อสายตามองไปตามทางเดิน เส้นสายที่โค้งไปช่วยนำพาให้คุณลึกเข้าไปในฉาก นำไปสู่แนวของรูปภาพหนึ่งรูปซึ่งหายไปในถ้อยคำหรือคำรำพึง—เป็นพยานเงียบๆ ต่อความสวยงามที่รายล้อมอยู่รอบๆ ความสัมพันธ์ที่ละเอียดอ่อนระหว่างแสงและเงาเผยให้เห็นโลกที่รู้สึกสงบทั้งในขณะเดียวกันก็มีพลัง จับคู่กับความสงบของธรรมชาติและความวิตกกังวลภายในของศิลปิน การใช้สีที่มีชีวิตชีวาไม่เพียงแต่แสดงถึงใบไม้ แต่ยังสะท้อนถึงภูมิทัศน์จิตใจของแวนโก๊ะ เชิญชวนให้ผู้เข้าชมดื่มด่ำในช่วงเวลาของความงดงามและการหันกลับมามองตนเอง