Bu canlı kompozisyonda, bir rustic vazodan fışkıran zengin bir yerel enginar çiçeği buketi, izleyiciyi ihtişamı ile büyülemektedir. Monet'nin fırça tekniği hem canlı hem de serbesttir; sarı ve yeşil hatlar birbirine bağlı bir enerji ile doludur, çiçeklerin canlılığını yakalar. Petallerin ve yaprakların dokusu hissedilir, neredeyse kanvasta sıçrayacakmış gibi; hafif bir rüzgârda yaprakların hafif hışırtısını neredeyse duyabilirsiniz. Arka plan, yumuşak dokuların güzel bir oyunudur; sıcak tonlar, çiçeklerin canlı sarı ve yeşil tonlarıyla mükemmel bir kontrast oluşturur; bu, buketin hayat ve tazelikle parlamasını sağlayan uyumlu bir arka plan yaratır.

Monet sizi daha yakın oturmaya davet ederken, fırça darbeleri derinlik ve duygu katmanlarını ortaya çıkarır; bu, sadece çiçek güzelliğinin bir tasviri değil, doğanın geçici cazibesinin bir kutlamasıdır. 19. yüzyılın sonlarındaki tarihsel bağlam, değişen sanat hareketlerinin ve empresyonizmin yükselmesinin önemli bir rol oynadığı bu eserin özünde önemli bir yer tutar. Sanatçılar, ışık ve rengin geçici anlarını yenilikçi yollarla yakalamaya çalışıyorlardı. Bu eser, Monet'nin evrilen stilinin önemli bir temsilidir ve hem deneysel fırça tekniğini hem de doğal dünyaya derin bir takdiri içine alır; çiçeklere dair hayranlığı, sadece bir tasvirle sınırlı kalmaz, izleyiciyi onların parlaklığı ve geçici güzellikleriyle büyülenmeye davet eder.