Bu eser, sakin bir kıyı manzarasını hayata geçirerek, yelkenli teknelerin duru sularda süzülüşünü zarif bir şekilde yakalıyor. Empresyonist fırça darbeleri belirgin bir şekilde görülebiliyor ve Monet'nin hareketi ifade etme tekniğine kısa bir bakış sunuyor; yelkenler geniş gökyüzü arka planında nazikçe şişiyor. Monet, yumuşak, soluk bir palet kullanıyor; açık mavi ve beyazlar güzel bir şekilde harmanlanarak huzur ve sükunet hissi uyandırıyor, ince yeşil dokunuşları ise doğal çevreyi yansıtıyor. Sanki izleyici, ferah deniz havasını solumaya, dalgaların hafif vuruşlarını dinlemeye ve güneşin suyun yüzeyinde dans eden parlaklığını izlemeye davet ediliyor.

Teknelerin yan yana duruşu, her biri hızlı ve güvenli bir fırça darbesiyle yakalanmış, hem enerji hem de liman sahnesinin sakinliğini vurguluyor. Bu, yalnızca konuda—tekneler ve liman—değil, aynı zamanda anın duygusal yankısı üzerine de odaklanarak empresyonizmin temel yönlerini içermektedir. Eser, doğanın dönüştürücü gücünü hatırlatıyor, çünkü bir güzellik anını yakalıyor ki bu derin bir nostalji hissi ile yankılanıyor. Sanki Monet, bir deniz ziyaretinin değerli bir anısını ölümsüzleştiriyor ve izleyiciyi basit bir anın güzelliğini paylaşmaya davet ediyor; böylece bu eseri doğa manzarası resminin dünyasında derin bir anlam kazandırıyor.