Bu huzurlu başyapıtta, Vétheuil'deki Seine Nehri'nin sakin suları sizi yumuşak mavi ve yeşil tonlarla boyanmış bir dünyaya davet ediyor. Nehrin nazik dalgalanması, yukarıda melankolik bulutları yansıtıyor; zarif fırça darbeleri ışığın filtreden geçiş nüanslarını yakalıyor ve sürekli değişen hava koşullarını ima ediyor. Ağaçlar, yaprak dolu, kompozisyonu çerçeveliyor; canlı yeşil tonları, suyun gümüşü ile harika bir tezat oluşturuyor, bu da canlı ve nefes alan bir uyum yaratıyor.

Sanatçı, renk tüylerini katmanlar halinde kullanarak tuval üzerinde birleşip dans eden bir izlenimci teknik uyguluyor, izleyiciyi sahne ile yalnızca görsel olarak değil, duygusal olarak ilişki kurmaya davet ediyor. Her fırça darbesi, doğanın senfonisinin bir fısıldayışı, suyun yüzeyindeki ince dalgalarda ve anlık düşünceler gibi parlayan yansımalarında açıkça görülüyor. Huzurlu bir eğilim hissediliyor ama aynı zamanda düşünmenin ağırlığıyla, gözlerimizde insani telaşın olmadığı bu manzaranın sakin ihtişamını düşündürüyor. Bu eser, izlenimciliğin gelişim gösterdiği tarihsel bir bağlamda yer almakta olup, doğadaki ışık ve renk algımızda önemli bir sanatsal gelişimi işaret eder.